voortdurend leven in oorlogsgebied, chronische spanningsklachten
Binnen veel – met name de meer orthodoxe – groeperingen wordt geleerd dat elk mens óf bij God óf bij de duivel hoort.
Schaap óf wolf
Er zijn ‘schapen’ (zij volgen de goede Herder = Jezus/God) en ‘wolven’. De schapen zijn ‘binnen’ en de wolven ‘buiten’ ( = op weg naar eeuwige ‘verdoemenis’). Maar de Bijbel spreekt ook over ‘wolven in schaapskleren’. Mensen die ‘goed’ lijken, maar van binnen ‘slecht’ zijn. Velen geloven daarom ook dat ze voortdurend moeten uitkijken dat ze niet in de greep komen van de duivel, die “rondgaat als een briesende leeuw, zoekende wie hij kon verslinden.” (1 Petr. 5:8) Dat betekent dat men gelooft dat de dreiging overal is. Niet zomaar dreiging, doodsdreiging! Eéuwige doodsdreiging zelfs. Ten diepste kan je niemand vertrouwen, ook jezelf niet. “Wie meent te staan, ziet toe dat hij niet valle.” (1 Cor. 10:12)
Hyperalert
Voortdurende waakzaamheid en strijdbaarheid, dat is de realiteit waar veel christenen mee hebben leren leven. (Ef. 6: 14 -18)
Wanneer je je bevindt in een voortdurende staat van oorlog, kan je ook te maken hebben met de stress die daarbij hoort. Elk moment kan immers iets gebeuren dat levensbedreigend is. Deze staat van zijn kan tot chronische spanningsklachten leiden, zoals uitgeputte bijnieren (omdat ze voortdurend stresshormoon uitscheiden) en verzuurde spieren in het hele lijf, vanwege de chronische spanning in diepere spierlagen. En omdat men gelooft dat ook je denken besmet kan raken met ‘het kwaad’, kan men ook psychisch overbelast raken, omdat men zich voortdurend in verhoogde staat van paraatheid bevindt.
Gevolgen
- (chronische) spanningsklachten, zoals ook ervaren door oorlogsslachtoffers (voortdurende dreiging van de dood)
- weinig of geen zelfvertrouwen
- moeite met vertrouwen van anderen
- extreem wantrouwen en/of paranoia
- verzuurde spieren
- uitgeputte bijnieren
- (chronische) moeheid
- (chronische) pijnklachten
- niet kunnen ontspannen
- verlatingsangst en/of bindingsangst